Inmiddels is het ook in Wasso weer voorjaar geworden. Alleen hebben we het hier niet over voorjaar, najaar, zomer of winter. Je hebt het wel over het droge seizoen wanneer het niet regent; het kleine regenseizoen als het klein beetje regent; en grote regenseizoen als het veel regent.
Helaas heeft moeder natuur dit jaar het kleine regenseizoen zo goed als overgeslagen, met veel invloed voor de Masai. Voor hun koeien konden ze nog maar sporadisch groen gras vinden en na een te lange periode van droogte stopten deze koeien dus ook met melk geven. Voor het ziekenhuis betekende dit een flinke toename van het aantal ondervoede kinderen; melk is immers het hoofd- en vaak ook enige gerecht voor de kinderen. Groenten of fruit worden hier op wat tomaten na bijna niet gegeten. En vlees wordt pas van af een jaar of vier aan de kinderen gegeven. Dieettaboes noem ik het maar: onder de Masai is het net zo normaal dat je geen eieren eet, als dat het voor Nederlanders normaal is dat je geen bloed drinkt (wat hier voor delicatesse doorgaat). Gelukkig is dit inmiddels weer wat gaan regenen, helaas is het wel veel minder dan verwacht en moeten we er rekening mee houden dat het gras weer snel verdort.
Voor de Serengeti betekent het regenseizoen ook veel; het is het begin van de grote migratie. In deze tijd van het jaar beginnen de circa anderhalf miljoen gnoes aan de grote trek: samen met zebra’s en elanden trekken ze nu via de oostkant van de Serengeti, waar wij zitten, naar het zuiden waar ze hun jongeren baren. Prachtig is het om in deze tijd van het jaar over de Serengeti te ‘moeten’ rijden om boodschappen te doen in de stad.
Big Migration Serengeti
Maar ook voor de andere dieren is dit een voorspoedige periode van het jaar. Want wanneer de leeuwen en luipaarden de moeite nemen om hun leefplaats, normaal het Serengeti National Park, tijdelijk vijftig kilometer naar het oosten te verplaatsen, dan komt het eten simpelweg langsgelopen.
Het aantal patiënten met ‘Lionbites’ en ‘Leopard-attacks’ liep dus snel op en inmiddels kan ik de karakteristieke verwondingen van een leeuw of luipaard goed herkennen. Overigens is vaak maar de vraag wie wie aanviel. Met name bij de leeuwaanvallen betreft het vaak jonge krijgers die de leeuw aanvielen om zo hun moed te tonen. Deze noodzaak om je ‘heldhaftig te gedragen’ houdt trouwens niet op als de leeuw het won van de krijger. Ook wanneer de vrij letterlijk verscheurde krijgers in het ziekenhuis liggen zullen ze zelden een kik geven. Wanneer ik ze de volgende dag met een visite tegenkom, zitten ze meestal rechtop zittend in bed en ontkennen ze pijn te hebben.
En over heldhaftige dingen gesproken: inmiddels heeft Mariska iets gepresteerd op dit gebied. Tanzania een zwangerschap voor ons in petto en inmiddels zijn we meer dan negen maanden verder.
We hadden de intentie om voor de bevalling naar een groter verwijsziekenhuis te gaan waar ook een gynaecoloog zou zijn. Maar soms laten dergelijke zaken zich moeilijk plannen en onze zoon kwam eerder dan gepland waardoor papa in spé onverwacht zelf de bevalling mocht doen! Een bijzonder mooie ervaring mag ik wel zeggen! Alles ging gelukkig goed en na een kleine zes uur was onze zoon Quinten geboren!
