Rian Jager, tropenarts, is door Tweega Medica uitgezonden naar het ziekenhuis in Sengerema sinds het voorjaar van 2018 en is nu 3,5 jaar een geweldige continue factor in het ziekenhuis. Hieronder vertelt ze:
“Ik zit weer in het vliegtuig terug naar Tanzania terwijl ik dit stuk schrijf. Ik ben 2 weken naar Nederland geweest om een vaccinatie te halen en even ‘bij te tanken’. In de afgelopen maanden is er weer veel gebeurd in Sengerema. Begin juni werd duidelijk dat we te maken kregen met de derde golf van coronapatiënten en dit is tot nu toe de meest heftige golf gebleken. We moesten weer een corona-afdeling uit de grond stampen die binnen de kortste keren vol lag met patiënten die erg ziek waren en veel zuurstof nodig hadden. Ook mijn collega’s werden ziek en inmiddels hebben we onze internist, een anesthesist en een verpleegkundige verloren aan deze ziekte. Het was een emotioneel zware tijd en dat we nog steeds erg onderbezet zijn helpt niet mee. Mijn lokale collega’s zijn veel familieleden kwijtgeraakt door deze epidemie en waren daardoor vaak afwezig voor een begrafenis. Om mijn collega’s zo verdrietig te zien was niet gemakkelijk.
Covid-patiënten hebben specifieke medicatie nodig tegen bloedstolling, moeten langdurig antibiotica krijgen en zijn vaak te ziek om medicatie te slikken. Ze moeten dus veel intraveneuze en dure medicatie hebben en daarom zijn de kosten voor deze patiënten vaak erg hoog. Gelukkig hebben we wat sponsors die ons bijstaan en hebben de lokale overheid en een aantal NGO’s zuurstof en beschermingsmiddelen gedoneerd. We kunnen daarom goede zorg leveren voor een acceptabele prijs.
Vlak voordat ik naar Nederland vertrok kwam in Tanzania een vaccinatiestrategie op gang en inmiddels zijn mijn collega’s die het wilden gevaccineerd. Omdat de vorige president zo sceptisch was over corona is de bereidheid helaas niet heel hoog.
Ik werk inmiddels al weer 3,5 jaar in Sengerema en iedereen is me daarom gaan beschouwen als één van de meest ervaren dokters. Dat is aan de ene kant erg leuk want je wordt bij moeilijke casus gevraagd en je advies wordt op prijs gesteld. Ook krijg ik dingen een stuk sneller gedaan dan anderen, omdat ik wat credits heb opgebouwd bij het personeel. Helaas is het ook vaak vermoeiend, vooral als er verder niemand goed kan opereren en je dus voor de zoveelste keer uit je bed wordt gebeld omdat er een grote ‘shida’ (probleem) is..
Het is te merken dat het ‘normale leven’ weer op gang komt in de wereld en dat vertaalt zich in dat er weer bezoekers naar Sengerema komen voor een co-schap, een stage, een onderzoek of om op een andere manier te helpen in het ziekenhuis. Ik zie er naar uit dat het weer gezellig wordt en we deze periode kunnen afsluiten, nog mooie projecten in het ziekenhuis kunnen opzetten en met een positieve blik naar de toekomst kijken.”
