Intussen zijn Tweega-artsen Anne de Boer en Maran Fazzi, beiden AIGT, al een paar weken begonnen in Endulen. In deze nieuwsbrief delen ze hun eerste indrukken en ervaringen.
Tweega Medica is erg blij dat we de uitzending naar Endulen Hospital kunnen voortzetten.
De financiering voor deze uitzending komt deels nog vanuit de erfenis van Frans Senff, komt uit giften van particulieren en diverse fundraising acties (waarvoor veel dank aan velen!) en uit een grote donatie van Stichting De Boomgaard. Tweega is alle donoren uiteraard zeer dankbaar hiervoor. Inmiddels kunnen we twee jaar uitzending garanderen. Fantastisch nieuws!
Op 1 december vertrokken we met Sieuwke naar de Ngorongoro Conservation Area (NCA), naar Endulen. Het avontuur kon beginnen, en dat deed het ook meteen! Zo hadden we onderweg een lekke band en volgde er mvua kubwa. Veel regen dus, wat gepaard ging met veel modder en geglibber! Maar dit was geen probleem met het stuur in de handen van de zeer ervaren Sieuwke.
Op het moment van schrijven zijn wij twee weken in Endulen. Onze hoofden zitten vol met nieuwe indrukken, pogingen om alle namen en functies te onthouden en Swahili. We starten onze dagen in het ziekenhuis met het zingen van katholieke liederen in het Swahili, gevolgd door een overdracht, alvorens we naar de afdelingen gaan om visite te lopen. Ook bewonderen we de prachtige kleurrijke klederdracht en indrukwekkende sieraden van onze vriendelijk patiëntenpopulatie, de Maasai.
We hebben in deze twee weken al een groot aantal ziektebeelden voorbij zien komen. Bijvoorbeeld kinderen met een vergiftiging van lokale kruiden, tuberculose, HIV, miltvuur en buiktyfus. Daarnaast hebben we bevallingen begeleid, kleine ingrepen gedaan op de OK, kennisgemaakt met de donateurs van het ziekenhuis en aangesloten bij vergaderingen. Na dit alles hebben wij nog meer respect voor Sieuwke en hoe zij dit alleen heeft gedaan. Elke dag proberen we ons in het Swahili uit te drukken en te begrijpen wat men zegt, de leercurve is steil! We hebben ontzettend veel zin in de samenwerking met de lokale medewerkers en om al het harde werk van Sieuwke voort te zetten.
We zijn nu ook verhuisd naar ons eigen huisje, het voelt fijn om hier ons eigen plekje te creëren. Het regent veel, maar de omgeving is prachtig groen en elke dag komt de zon wel achter de wolken vandaan. ‘s Nachts hoor je overal dierengeluiden en kan je de heldere sterrenhemel zien zonder lichtvervuiling. De vervetaapjes en de zebra’s komen geregeld koekeloeren op het ziekenhuisterrein tijdens het werk. ‘s Avonds zie je de galago’s springen tussen de palen van het ziekenhuis onder begeleiding van een concert van kikkers en krekels. Wat is dit toch een bijzondere plek!
