Lars en Yadira schrijven hier een stukje van belangrijke bijdragen die ze kunnen doen van een aantal speciale donaties die zij van vrienden ontvingen.

Via Tweega Medica, verjaardagen en partijen, geboortes, het potje in Oudorp, ex-collega’s van ons beiden. Spullen en geld dat we toegestopt krijgen om er “iets goeds mee te doen”. Wat is dat “iets goeds doen”? Een luisterend oor bieden, een scherpe blik, handen om mee te werken en te troosten, een lach op je eigen gezicht houden, zodat anderen vrolijk van je worden. Hard werken. Dat is goed en gratis. Maar wat doe je met geld?

Je kunt iedereen elke dag te eten geven, maar dan blijft er geen geld over voor structurele verbetering van het ziekenhuis. Is vergoeding van patienten vervoer belangrijker dan het goed draaien van het kantoor? Heeft degene die je wilt ondersteunen echt geen andere mogelijkheid om aan geld te komen? Kan onderwijs en studie in het ziekenhuis geen ondersteuning gebruiken? Kun je van de zusters en dokters slim handelen verwachten als ze helemaal geen naslagwerken hebben? Gaat er niemand met de giften aan het ziekenhuis aan de haal? Duizend vragen en even zoveel antwoorden. Daarom bekijken we elke situatie op zich en proberen we zoveel mogelijk informatie te verzamelen. Bovendien houden we alles in eigen hand en laten geen geld door anderen in het ziekenhuis beheren.

Natuurlijk is het wel heel belangrijk dat het ziekenhuis management onze acties ondersteund. Daar komt veel overleg bij kijken, met name als het gaat over investeringen in ziekenhuisgebouwen. Aandachtspunt hiervoor is de moeder en kindzorg. Veel ideeen staan in de week bij het management, maar knopen zijn nog niet gehakt. Zodra we daar meer over kunnen vertellen, komt het natuurlijk op deze website.
Ondertussen hebben we niet stil gezeten. Hier een overzicht wat we tot nu toe met de bijdragen hebben gedaan.

Er zijn veel kinderen met chronische osteomyelitis (botontsteking). Ze komen met een gezwollen been en kunnen niet meer lopen. Sommigen krijgen dit na een verkoudheid, sommige na ongelukjes thuis. Met name diepe prikwonden van acacia doornen leiden tot smerige ontstekingen. In Endulen zijn er basale behandelmogelijkheden. In het Selian Lutheran Hospital in Arusha is een speciaal programma voor kinderen met orthopedische aandoeningen. Voor 100.000 Tanzaniaanse Shilling (ongeveer 55 Euro) worden ze opgenomen in het Plaster House. Dit Gips Huis, bedacht en opgericht door Sarah Wallis, zit vol kinderen met klompvoeten, botontsteking en lastige breuken. Ze zitten vrijwel allemaal met een ledemaat in het gips. Ze worden gezien door de orthopedisch chirurg van het Selian. Zo nodig worden ze geopereerd. Een aantal keer per jaar komt een team van Nederlandse orthopeden voor de extra speciale gevallen. Gedurende hun verblijf in het Plaster House krijgen de kinderen drie keer per dag goed te eten, zodat ze snel herstellen. Dit alles voor 55 Euro. We betaalden deze kosten voor 4 kinderen, plus de kosten voor vervoer van en naar Arusha voor de kinderen en hun begeleider.

Enkele keren per jaar komt ook een plastisch chirurg naar het Selian. We betaalden de reis, verblijf en ziekenhuis kosten van twee kinderen met een hazenlip en twee jongens met een vergroeide hand.

Midden in de nacht komt een mooie jonge Maasai vrouw met een bloedend oog. Ze heeft een stuk hout in haar oog gekregen tijdens het hout hakken. Het is in Endulen niet te herstellen. Ze krijgt geld om direct door te reizen naar het KCMC (groot ziekenhuis in Moshi dat dient als een van de ziekenhuizen waar patienten naar toe worden verwezen), waar het oog gelukkig gered kan worden. Ze heeft nog steeds twee goed ziende ogen.
Een vrouw met een pasgeboren kindje blijkt baarmoederhals kanker te hebben in een vergevorderd stadium. Ze is heel erg ziek. We betalen transport en ziekenhuis kosten, om een gynaecoloog te laten beoordelen of er nog behandel mogelijkheden zijn. Jammer genoeg niet. Toch fijn om zeker te weten. Nu kan zij thuis afscheid van haar vier kinderen nemen. Ze overlijdt twee dagen later in het bijzijn van haar familie. Zie ook het verhaal op de website van Florian en Maria, die de benzine betaalden om haar naar huis te brengen. Triest genoeg is haar jongste kind overleden voor zij zelf overleed.

Twee kinderen zijn voor evaluatie van een hartruis naar de kindercardioloog in het KCMC geweest. We betaalden reis, consult en verblijfkosten voor ouder en kind.

We zien hier de meest afschuwelijke brandwonden. De meeste brandwonden gebeuren, net als in Nederland, in en om het huis. Hier koken de Maasai op hout. Grote pannen staan in een donkere hut op drie stenen. Hieronder geschoven een lange tak, die aan het einde brandt. Deze wordt steeds een beetje opgeschoven om het vuur brandende te houden. Kleine kinderen zien deze tak vaak over het hoofd en stappen erop. Hierdoor kantelt de pan in hun richting en krijgen zij de inhoud over zich heen. Deze inhoud is vaak kokend hete thee met melk, of erger, maispap met veel suiker. In de boma is gebrek aan water. Met de slogan van de Nederlandse Brandwonden Stichting komt men hier niet ver (eerst water, de rest komt later). We kochten extra zalf voor brandwonden. Gaven zeep en kleding. De gedoneerde urine katheters voor kinderen zijn al meerdere malen van pas gekomen. Een kind was er zo ernstig aan toe, dat we het per vliegtuig overplaatsten naar Haydom Hospital. Hiervoor betaalden we de kosten van de vlucht.

Een jonge moeder raakt plots verlamd aan haar benen. We betaalden vlucht naar de CT Scan in Haydom Hospital om uit te zoeken waarom. De diagnose tuberculose werd daar bevestigd en de door ons ingezette behandeling voortgezet.
Er zijn patienten die de ziekenhuis rekening van Endulen Hospital niet kunnen betalen. We overleggen dan met mensen uit hun omgeving, om te zien of ze opties hebben, zoals het verkopen van vee. Zo niet, dan krijgen ze van ons een bijdrage om de rekening te kunnen betalen.

Soms is een medicijn ineens op. Gewoonlijk wacht men lijdend af tot de volgende levering (vaak weken, zo niet maanden). Nu springen we af en toe bij, om deze gaten op te vullen. Ook kochten we tetanus antiglobine in Nairobi via Flying Medical Service. Ondertussen werken we natuurlijk hard aan de logistiek in de apotheek.

We kochten vijf paar krukken, zodat kinderen met beenbreuken nu gepast kunnen gaan lopen.

Door donatie van babykleding en de aanschaf van heel, heel veel baby mutsjes, krijgt nu elke pasgeborene hier een felicitatie pakketje van het ziekenhuis. Onderdeel van het Safe Motherhood Programma in Endulen Hospital, opgezet door Yadira. Ook betaalden we de lunch tijdens een bijeenkomst met traditionele vroedvrouwen uit de regio.

Diverse kleine kinderen zijn gered door gedoneerde kinder-infuusnaalden, die in Tanzania moeilijk te krijgen zijn. Kinderen kleuren volop kleurplaten en spelen voetbal. De nachtwachten hebben een warm hoofd door gedoneerde mutsen. De zandbedden van het waterzuiveringssysteem worden vrijgehouden van onkruid door gedoneerde harken
De bibliotheek van Endulen kreeg door donaties: de Nelson (kindergeneeskunde), Safe Motherhood (verloskunde), Miles textbook for Midwives (verloskunde), de King-serie voor Chirurgie en Anesthesie, Oxford handbook of Internal Medicine (Interne Geneeskunde), dermatologie atlas voor de donkere huid. Ook kregen de poli en apotheek de laatste versie van het British National Formulary. Elke dokter en de zusterspost heeft nu een eigen exemplaar van Hospital Care for Children. Ook kwam er een boek over echografie voor de echokamer.

De poli kreeg presentatieplaten van de verschillende stadia van zwangerschap en over het oor. De werkplaats kreeg een waterpas en een boormachine. Een kapot relais van de waterpomp werd vervangen. Het kantoor kreeg een lamineer machine. Zo kunnen we belangrijke protocollen voor de verloskamer en polikliniek nu zelf printen en lamineren.
Hoewel we ons niet met onderwijs bezighouden, kom je soms een zo schrijnend verhaal tegen, dat je je principes opzij zet. Een moeder besmet met het HIV-virus zamelt geld in om het schoolgeld van haar kinderen te kunnen betalen. Haar man is overleden. Zij verkocht al haar koeien. Het lukte haar om zelf geld voor drie kinderen te verzamelen. We besluiten, op verzoek van de nonnen in Endulen, het geld voor het vierde kind te betalen (40 euro voor een heel schooljaar).

Daarom DUIZEND MAAL DANK voor alle bijdragen, groot en klein, in elke vorm!

Lars en Yadira