Tweega Medica ondersteunt Marieke Dekker in KCMC. Zij is een van de weinige neurologen in heel Tanzania en doet al jaren achter elkaar geweldig werk in het grote ziekenhuis. M. Hieronder vertelt Marieke:
“De directe aanleiding voor dit stuk is wel heel erg toepasselijk. Op dit moment is de nascholingsreis gaande georganiseerd dóór Tweega Medica (artsen) en vóór een groep Nederlandse artsen en andere specialisten in de gezondheidszorg. Ik heb zelf de eerste ochtend van de nascholing meegemaakt toen we de eer hadden om de groep te ontvangen in KCMC. Dat was een te korte tijd voor verdieping, maar zelfs in een paar uur kon ik de ogen van sommige collega’s wijder open zien gaan bij bepaalde anekdotes, kennis, vergelijkingen en de leuke discussies die dit opriep. Ik mis ze, die Nederlandse collega’s!
Samen met de Nederlandse co-assistent die ook vrijwilligerswerk voor Tweega doet, Emmelou Douwes Dekker, zijn we weer in KCMC achtergebleven.
In de loop van de meest recente jaren is het ziekenhuis verbouwd wat betreft veel opnameruimtes. Dit komt waarschijnlijk door angst voor besmetting (Corona; Ebola; Marburg; en aangezien veel mensen het onderscheid tussen al deze virussen in het nieuws niet goed kunnen maken vrijwel elke infectie) maar ook door uitstroom van artsen die naar een baan zoeken en in deze onzekere tijden proberen een eigen kliniekje te beginnen en zo patiënten ‘wegvangen’. Er is dus minder instroom en meer uitstroom, vooral voor de niet-snijdende specialismen. Het gevolg in een groot academisch ziekenhuis als KCMC is dat afdelingen verbouwd worden met minder patiëntenkamers maar een extra garderobe voor de verpleegkundigen, en taakspecifieke ruimtes zoals een opnameruimte en een gespreksruimte. Zelfs de piketkamer is onder handen genomen… en groter geworden! Al ziet het er allemaal dynamisch en netter uit, is het een pas op de plaats in tijden van schaarste. Mijn felbevochten stroke unit is ook al de klos met een kleinere ruimte dan waar we in startten (zie eerdere nieuwsbrieven). Nu wordt er onderwijs gegeven als er niet die sporadische COVID-patiënt ligt opgenomen, maar daarop werd en wordt niet veel getest. Want meten is weten!”
