In november organiseerde Tweega Medica bestuurslid Lennard Hiltermann in samenwerking met de WDH Twente weer een nascholing voor huisartsen en specialisten, dit keer naar Malawi.
Het was wederom een groot succes. De ervaring leert dat met de nascholingen ons netwerk vergroot wordt en meer mensen enthousiast en zich bewust worden van het goede en belangrijke werk dat Tweega artsen verrichten.
Hieronder tekent Frank Greeven, deelnemer aan deze nascholing, zijn belevenissen en ervaringen op:
“Een karavaan Twentse dokters toert door Malawi. Verbaasde blikken over en weer treffen elkaar. Twee werelden die mijlenver uiteen liggen kruisen de realiteit.
De vertraagde in-check in Brussel stelt de organisatie op de proef. Met de champagne bubbels en de pretzels nog in de keel, vliegen we met hulp van Ethiopian Airlines Afrika binnen.
In Addis Abeba pakken we een nachtelijke koffiestop. I have a dream…
In Blantyre, Malawi, stapelen de mannen onze extra koffers torenhoog. Van verbandmateriaal, hechtdraden en laptops tot kiwi’s: alles is in Malawi van waarde. Waar we in Nederland neigen naar overdaad, wordt in Malawi elke kwacha omgedraaid.
De eerste morgen om half zeven renden we met een ranger, gewapend met een stok, door het glooiende landschap met de zebra’s en gnoe’s op onze hielen. Om na het ontbijt direct door te rennen naar de nascholing “generatiekloof”.
Lennard legde ons vanaf de start een straf tempo op. Barbara Swarthout is de eerste tropenarts die vertelt over de uitdaging die Malawi haar stelt. De hoge incidentie en sterfte aan cercixcarcinoom noopt dat de pilot HPV-vaccinatie voortgang en uitbreiding krijgt. Het is belangrijk om te horen dat Barbara zich ook inzet voor de Malawiaanse huisartsopleiding. Helaas is de opleiding een kostbare aangelegenheid, zodat deze slechts voor enkelen is weggelegd.
I have a dream…
Onze volgende lodge, Kara o Mula, heeft een prachtig uitzicht dat adembenemend wordt als we wandelen langs de theeplantages. Bovenop Mount Mulange is de waterval het eindpunt. Een dapper groepje baadt in stilstaand water op zoek naar leptospirose en schistosomiasis.
We treffen Arie en Lisanne Glas, respectievelijk medical officer in charge en tropenarts, in Mulanje Mission Hospital. Terwijl de energie uit Lisanne stroomt, blijft ze volhardend met verve vertellen over hun ziekenhuis.
De volgende dag mogen we het ziekenhuis bezoeken. Terecht trots zijn ze op de zorg die ze daar kunnen leveren. Door hun eigen zonnepanelenproject zijn zelfvoorzienend. Met beperkte middelen en een team van lokale, gedreven semi-artsen brengen ze de medische zorg in Mulanje en de satellietdorpen op een hoger niveau.
I have a dream…..
Onze nascholing is gevarieerd en het onderwijs is van goed niveau. Middels een boks-clinic leren we wat “staring-down” is. En dat als je kan incasseren, het klappen uitdelen makkelijker wordt.
De ontvangst in de tuin van Arie en Lisanne met een groep Malawiaanse zangeressen is onvergetelijk. Al zingend verspreiden de vrouwen zich over de landweggetjes terwijl wij neuriënd in de jeeps terugkeren naar onze lodge.
De volgende ochtend vroeg vertrekken we naar de Hippoview-lodge. Van daaruit varen we over de rivier de Shire. Het wordt een onvoorstelbare bootsafari. Het lijkt wel of de dierenwereld ons met alle egards wil ontvangen. Zelfs een neushoorn die met 17 maten daags tevoren is uitgezet heet ons welkom. Kuddes olifanten, zebra’s, nijlpaarden, apen, impala’s; iedereen zet z’n beste beentje voor.
Nelson de olifant verwelkomt ons op het terras van de Mvuu-lodge. Ook ’s nachts kan hij uit enthousiasme niet wegblijven van ons resort en jaagt de moedige tentbewoners de stuipen op het lijf.
T.J. John is onze chauffeur, bij de avond- en vroege-ochtend safari. Volgens Afrikaanse traditie verbindt hij onze groep en zijn we één familie. Voor de andere jeeps is de gespotte groep leeuwen het hoogtepunt, voor onze vogelminnende groep is dat de lilac breasted roller bird.
I have a dream…..
Na de onrustige nacht peppen we ons op voor de grote match. In FC Twente outfit togen we naar Mangochi. We zingen strijdliederen als ‘bloed, zweet en tranen’, onder leiding van onze coach Anneriet. We worden als godenzonen ontvangen, zonder een bal aan te raken. Onze grijze lokken zorgen voor overwicht. Zeker nadat Lennard de Chief van Chimatilo het bijpassend rode tricot heeft omgehangen.
Op de zandvlakte komt onze techniek minder uit de verf. We krijgen van de lokale helden, gecoacht door de kleine generaal Suwendi, slechts twee doelpunten om de oren. Het veld was omringd door duizenden enthousiaste, sportieve supporters. Ook de dames lieten zich niet onbetuigd bij het spel ‘ netbal’. Zij, gemiddeld een kop groter dan hun tegenstandsters, hebben zelfs een punt gescoord. Dat sport verbroedert is maar weer eens bewezen.
De volgende dag brengen we bezoek aan het Mangochi Hospital, waar Annet met ondersteuning van haar partner Suwendi, de scepter zwaait. Boeiend vertelt ze over haar werk als tropenarts. De vorige avond is ze voor de match in het zonnetje gezet door haar Chief die zijn grote waardering uitsprak voor haar werk voor de gemeenschap.
Hoogzwangere vrouwen, net bevallen vrouwen, wachtende vrouwen met kinderen…. Het is een kleurrijk beeld, waarbij op dat moment zorg bescherming biedt voor de diepe armoede.
De mensen bieden elkaar een helpende hand.
Ubuntu: alleen ben je nietig, door samen te werken komt een ieder tot groei en bloei.
I have a dream…
Het verblijf in het Makokola retreat is het luxueuze hoogtepunt van de reis. Aan de oevers van Lake Malawi vertellen de meegereisde microbiologen over de ziekten die we allemaal op konden lopen, of mogelijk al hebben opgelopen. Verder laat Christiane, onze huisdermatoloog en -fotograaf , ons spelenderwijs kennismaken met zoekplaatjes.
De bonte avond eindigt in het zwembad op het strand met de hoge tonen van de Bee Gees en de geuren van Cubaanse sigaren.
Iedereen staat weer fris bepakt aan het ontbijt. We nemen de mooie, iets langere route door de bergen naar Lilongwe waar we weer op het vliegtuig stappen.
In Addis Abeba zingen we in de coffeeshop het Wilhelmus voor ons Nederlands elftal. Daar kom ik erachter dat mijn bril nog in de souvenirshop van vliegveld Lilongwe ligt…
In Brussel rijdt onze chauffeur ons geruisloos en zonder een hobbeltje over de strak geasfalteerde wegen terug naar Hengelo.
I have a dream….dat de Westerse wereld beseft dat het ontwikkelen van Afrika dankbaarder en eenvoudiger is dan het verhuizen naar de planeet Mars.
Een eerste stap is het blijven steunen van Tweega Medica in het prachtige werk dat ze doen in Tanzania en Malawi. Die tropenartsen en hun partners zijn de ware ‘ dappere dokters’.
Ik dank Lennard Hiltermann namens velen dat hij ons een inkijkje geeft in dat bewonderenswaardige werk en dat hij ons op de mooiste plekken van Afrika brengt.”
Frank Greeven, november 2019
