Tweega Medica is verheugd dat we over een kleine maand een nieuwe uitzending kunnen starten naar Shirati Hospital. Maud Bekedam (tropenarts) en Kees van Driel (documentairemaker, leraar en muzikant) zullen vanaf 21 mei van start gaan in en om het ziekenhuis. Hieronder vertellen ze:

“In mei 2023 gaan wij, Maud Bekedam en Kees van Driel, samen met ons zoontje Lou (2) met steun van Tweega Medica terug naar het Shirati KMT Hospital in Tanzania. Maud is AIGT (Arts Internationale Gezondheid en Tropengeneeskunde) en heeft haar afsluitende stage van de opleiding in het Shirati ziekenhuis gedaan, en Kees is muzikant en leraar, en gaat nu een documentaire maken. In 2021/2022 hebben wij ruim 10 maanden in Shirati gewoond en gewerkt. We zijn ontzettend blij dat we de kans krijgen terug te gaan naar de plek die ons hart heeft veroverd.

 

Shirati is een prachtig dorpje in het noorden van Tanzania, nabij het Victoriameer. Het ligt in het Rorya district, een van de armste regio’s van Tanzania. Het Shirati KMT Hospital is een ziekenhuis met ongeveer 150 bedden en vijf afdelingen. Jaarlijks worden er ongeveer 3000 bevallingen gedaan. 

 

Waar ik (Maud) van schrok tijdens mijn eerste week in het ziekenhuis, in september 2021, was de grote hoeveelheid perinatale sterfte (sterfte van baby’s tijdens en rondom de bevalling). Waar ik dit in Nederland in twee jaar tijd een enkele keer vanaf de zijlijn had meegemaakt, was het hier aan de orde van de dag. Wat mij vooral raakte waren de zieke pasgeborenen, en de te vroeg geboren kindjes. Zij bleven liggen op de bevallingskamer, gescheiden van hun moeder. Meestal overleden ze daar alsnog. Ik besloot mij hard te maken voor deze meest kwetsbare kindjes. 

 

We installeerden de Kangaroo Mother Care room, een warme, schone kamer waar moeders en baby’s samen konden verblijven. Met veel aandacht en tijd schoolde ik de moeders en verpleging in de zorg voor deze vaak zeer kleine kindjes (vaak met een gewicht tussen de 1 en 2 kg). Ik gaf een Helping Babies Breathe training aan alle verpleegkundigen, en stuurde twee gemotiveerde verpleegkundigen op stage in de NICU van het Sengerema Hospital, waar ze ontzettend veel leerden. Protocollen werden opgesteld en langzaam groeide het vertrouwen bij de verpleging in een goede afloop. Nog regelmatig lukte het niet om extreme prematuren met de beperkte mogelijkheden in leven te houden, maar nu ook regelmatig wel. We hebben zelfs een keer een kindje van 800 gram in goede conditie kunnen ontslaan, na ruim 2-3 maanden opname. Het belangrijkste dat veranderde was het geloof bij de verpleging in een goede afloop, als we de kindjes de aandacht en tijd gaven die ze verdienden. 

 

Helaas is dat ook gelijk een van de grootste obstakels. De verpleging die zorgt voor de kamer met kwetsbare prematuur geboren baby’s, is dezelfde verpleging die de bevallingen doen en zorgen voor de volledige afdeling met kraamvrouwen. In de dienst zijn ze met tweeën. Er is maar zoveel dat je kunt doen. Ook de administratie van pasgeboren kindjes is niet op orde, en zorgt ervoor dat de zorg voor prematuren en zieke pasgeboren baby’s een ondergeschoven kindje blijft. 

 

Mijn belangrijkste doel van komende periode in Shirati is dan ook om van de Neonatal Care Unit een volwaardige afdeling te maken, het liefst met een (deels) eigen team van verpleegkundigen, die zich kunnen specialiseren in de zorg voor deze extreem kleine en kwetsbare patiënten. Ik kan niet wachten om de draad weer op te pakken, trainingen te geven en samen met de verpleging de zorg voor pasgeboren en te vroeg geboren baby’s te verbeteren. Uiteraard zal ik ook “gewoon” als tropenarts gaan werken op de verschillende afdelingen en in de dienst, en bijdragen aan de andere projecten die het ziekenhuis rijk is (zoals de Peanut Project van Nathan Beijneveld en het Schistosomiasis Outreach Program). 

 

Kees gaf de vorige periode in Shirati vrijwillig les op een middelbare school en had naar Shirati een kleine muziekstudio meegenomen. Hij heeft samen met Agutu en Rose, beiden werkzaam in het ziekenhuis, een EP opgenomen: Hatari. Hatari betekent letterlijk gevaarlijk maar wordt met name door Agutu, een van de bazen van het ziekenhuis, regelmatig gebruikt met een bulderende lach om aan te geven dat iets te gek is. De EP wordt op 8 mei officieel uitgegeven door platenlabel INI Records. Wat Kees opviel tijdens zijn tijd in Shirati was de grote hoeveelheid aan mooie verhalen, markante personen en inspirerende projecten. Het liefste had hij een camera gehad om alles vast te leggen, en aan het thuisfront te kunnen laten zien. 

 

Nu we terug gaan naar Shirati krijgt hij de kans dit alsnog te doen. Joost Binnerts, tropenarts en sinds 2020 werkzaam in Shirati, heeft een geweldig innovatief onderzoeksproject opgezet om de samenwerking aan te gaan met lokale bonesetters in de behandeling van botbreuken. Voor meer informatie hierover, kijk vooral op www.stichtinshirati.nl. Kees zal Joost en het project gaan volgen voor een documentaire. Daarnaast is het een enorme kans om een filmmaker in Shirati te hebben, en zal Kees de andere projecten die er zijn gaan helpen door het maken van promotionele/informatieve/motiverende video’s, wat er maar nodig is. Door Kees krijgen we de kans het werk van tropenartsen aan een breder publiek te laten zien en de kracht van video te gebruiken voor public health doeleinden. 

 

We kijken er ontzettend naar uit om weer terug te gaan naar Shirati. We danken Tweega Medica en al haar donateurs voor de steun en de samenwerking. We zullen jullie via deze weg op de hoogte houden van onze ervaringen.”