Voetbalproject in Endulen
Bij ontwikkelingssamenwerking probeer je telkens de lat wat hoger te leggen qua ontwikkeling.
Soms, bij een te enthousiaste insteek kan het voorkomen dat je een paar stappen te ver vooruit aan het lopen bent. In dat geval is het tijd om een pas op de plaats te maken en proberen elkaar weer te vinden om samen weer vooruit te komen.
Soms is het anders: je had aansluiting en liep stapje voor stapje vooruit en bemerkt dan dat je omgeving drie stappen terug heeft gezet. Helaas is dit momenteel het geval in Endulen. Binnen korte tijd zijn er drie ziekenhuisdirecteuren geweest en ook zijn alle andere personen binnen het management opgestapt of overgeplaatst. Het debacle wat dan ontstaat is typisch voor de afgelegen plekken als Endulen: het lukt het bisdom niet om op korte termijn bekwame nieuwe personen voor deze uitdagende plekken te vinden.
Als gevolg hiervan begonnen verschillende zaken te stagneren: een plan van aanpak kwam er niet voor het herstarten van de operatiekamer en het Maternity Waiting Home project loopt sterke vertraging op door gebrek aan actie en transparantie naar de donors. Behalve een sterk verminderde ziekenhuismoraal ontstonden ook praktische problemen in de werkuitvoering. Onze arts kreeg zelden ondersteuning voor medische zaken en persoonlijke voorkeuren van mensen kregen de voorkeur boven medische richtlijnen. Door gebrek aan draagkracht en bereidheid tot samenwerking werd het erg lastig voor onze arts om nog sturing te kunnen geven.
Floor doet zaalronde in Endulen Hospital
Kasper organiseert een rolstoel voor een invalide Maasai meisje
De patiënten waardeerden het echter bijzonder als Floor hen behandelde. Ook buiten het ziekenhuis werden Floor en Kasper gewaardeerd. Kasper kreeg geen functie vanuit het ziekenhuis aangeboden; daarom initieerde hij zelf verschillende projecten, deels in het ziekenhuis, maar ook met name in de lokale gemeenschap. Met behulp van een Oostenrijkse donor werden voetbaldoelen samen met lokale sportliefhebbers gemaakt en geplaatst op een veld in het dorp. Al snel kwamen liefhebbers van heinde en verre om op dit professionele veld te voetballen. liet hij voetbaldoelen plaatsen in het dorp waarna al snel verschillende teams ontstonden. Ook ging hij aan de slag met een fair trade concept waarbij de vrouwengroep Nanapisho hoesjes gingen maken voor USB sticks. De USB-sticks werden vervolgens verkocht in Nederland en de opbrengst hiervan ging terug naar de vrouwen die hiermee investeerden in bijenkorven. De geoogste honing verkochten ze en zo was een min of meer duurzame inkomst geboren. Met het verdiende geld konden ze nu hun kinderen naar school sturen of een bijdrage leveren wanneer een van de allerarmsten uit hun gemeenschap hulp nodig had voor bijvoorbeeld een ziekenhuisbezoek.
Maasai USB kralenhoesje
Eind 2011 kregen we van Floor bijzonder heugelijk nieuws: Kasper en Floor verwachten in juli 2012 een baby! Vanwege afwezigheid van een andere bekwame arts en geen mogelijkheden voor keizersneden zou het niet mogelijk zijn voor Floor om in Endulen te bevallen. Floor en Kasper besloten daarom voor de bevalling terug naar Nederland te komen. Voor hen en voor de stichting was dit ook een tussenmoment waarin we zijn gaan evalueren of we nog op dezelfde voet door zouden willen gaan in Endulen.
Samen zijn we helaas tot de conclusie gekomen dat de lokale organisatie teveel stappen terug heeft gezet om een uitzending van een expat dokter nog te kunnen rechtvaardigen: onze arts moet namelijk een duidelijk verschil kunnen maken. We hopen van harte dat het lokale bisdom het tij ten goede weet te keren zodat we in de toekomst eventueel samen weer stappen in de goede richting kunnen zetten.
