Arie en Lisanne leveren een zeer duurzame en belangrijke bijdrage aan het reilen en zeilen in het ziekenhuis. Het koppel vertelt:
“Afgelopen weekend had één van ons dienst; een drukke dienst. Het natte seizoen is begonnen en daarmee zijn er vooral meer zieke kinderen en bovendien zijn de mango’s rijp – kinderen klimmen in de bomen om ze te plukken – waardoor we veel botbreuken zien.
In de avond word ik naar de kinderafdeling geroepen – er klinkt paniek in de stem van de verpleegkundige aan de telefoon. Daar aangekomen blijkt een hele familie op een motorfiets ten val te zijn gekomen. Vader, moeder en een broertje zijn er met flinke schaafwonden en kneuzingen vanaf gekomen, maar een zusje van twee ligt in een diep coma.
Gauw aan het werk – het kost even om het team te overtuigen dat de meeste aandacht uit moet gaan naar het kleine meisje wat zo stil ligt, en niet naar het broertje dat hard staat te huilen.
Nu betaalt zich alle training en de gedegen voorbereiding voor dit soort casussen uit. Pempho, de verpleegkundige, heeft de nekkraag al aangelegd, een infuus, en hup, naar de afdeling voor hele zieke patiënten.
Van alle complicaties die zich voor kunnen doen krijgt dit meisje er niet één; de verpleegkundigen weten een longontsteking, te lage bloeddruk en een te laag suikergehalte te voorkomen en halen haar ook nog door ons nieuwe, eerste klas röntgenapparaat. Geleidelijk wordt ze de volgende ochtend wakker.
Wat hebben wij hier aan bijgedragen? Zelf aan dit patiëntje niet zo heel veel, behalve de leiding nemen in het begin. En zo hoort het ook – wij maken ons hopelijk steeds meer overbodig. Tot die tijd zijn we wel eindverantwoordelijk voor de vele uren training, een duidelijk protocol voor ernstig hoofdletsel, beschikbaarheid van een afdeling met 24/7 zonne-energie en dus zuurstof, voldoende staf, medicijnen en materialen, en ga maar door. Alles wat nodig is om een ziekenhuis draaiende te houden.
Dat dit vruchten afwerpt blijkt uit het feit dat het percentage overleden patiënten van alle opnames in 3 jaar tijd gedaald is van 3,2 naar 2,0%. Hier zijn meerdere redenen voor te noemen, maar zeker is dat de vooruitstrevende malariabestrijding, goede HIV-kliniek en goede klinische zorg voor steeds betere cijfers zorgen. En daar zijn we best trots op!
Er gebeuren ondertussen ook steeds veel dingen. Een hoogtepunt was een landelijke conferentie voor palliatieve zorg en ‘’family nutrition’’ op 6 december – een vakgebied waarin Mulanje Mission Hospital voorop loopt. De dag diende om kennis over duurzame landbouw en voedzame gewassen te delen, met name voor chronisch zieken, waarbij bijenprojecten, moestuinen en het kweken van vis allemaal aan bod kwamen. Verder is er een geheel nieuwe kliniek voor diabetes en hypertensie geopend – ziekten die in Malawi enorm in opkomst zijn. Dit project is een samenwerking met de lokale Rotary en een Brits-Nederlandse combinatie van Rotary Clubs. Het gebouw is prachtig geworden en de klinieken zijn met het geven van gezondheidsvoorlichting een stuk effectiever.
Sinds het programma voor deze chronische ziekten van de grond is gekomen, zijn er veel minder patienten met complicaties van deze aandoeningen in het ziekenhuis. Zoals altijd, voorkomen is beter dan genezen! We denken er nu ook over, hoe we het aantal gewonden bij verkeersongelukken kunnen bestrijden. Wellicht aandacht geven aan het dragen van motorhelmen via de radio..? Zodat we ook steeds minder meisjes van twee met hoofdletsel hoeven op te nemen!
Een hartelijke groet vanuit Malawi van ons.”
Leuk om weer iets te lezen