Sieuwke Hartmans (tropenarts) is sinds februari 2023 door Tweega Medica uitgezonden naar Endulen Hospital. Het ziekenhuis ligt in de Ngorongoro Conservation Area en biedt ziekenhuiszorg aan ongeveer 100.000 Maasai mensen.
Deze uitzending is extra bijzonder omdat de financiering komt uit de nalatenschap van dr. Frans Senff; tropenarts en huisarts die zich jarenlang met hart en ziel voor het ziekenhuis in Endulen heeft ingezet en er ook gewerkt heeft. Helaas is Frans Senff in het voorjaar van 2021 overleden aan COVID. Tweega Medica is Stichting Cordaid zeer erkentelijk dat zij deze uitzending mede mogelijk heeft gemaakt, en werkt voor deze uitzending samen met Stichting Chagos. Hieronder vertelt Sieuwke:
“Sinds februari ben ik aan het werk in Endulen Hospital. Het ziekenhuis staat op een prachtige plek in de Ngorongoro Conservation Area.
Nadat ik een intensieve Swahili cursus gevolgd heb van 2 weken op Zanzibar, ben ik daarna doorgevlogen naar Arusha. Vanuit Arusha heb ik de reis richting Endulen Hospital voorbereid en op 1 februari kwam Floor Peters, bestuurslid van Tweega Medica, aan om samen richting het ziekenhuis te gaan. Floor heeft in 2011-2012 in Endulen Hospital gewerkt als tropenarts en heeft mij hier goed op weg geholpen. Veel oud-collega’s kenden haar nog en zo kon ik gemakkelijk geïntroduceerd worden.
In Endulen Hospital liggen momenteel rond de 40 patiënten opgenomen en er worden dagelijks ongeveer 30 patiënten gezien op de OPD (Out Patient Department). We zijn met drie artsen en twee clinical officers op dit moment. De patiëntaantallen waren eerder erg afgenomen, dit werd veroorzaakt door de politieke onzekerheden voor de Maasai woonachtig in de Ngorongoro Conservation Area. De Tanzaniaanse overheid wil graag een nationaal park van de Ngorongoro maken, dit betekent dat er geen mensen mogen wonen. Echter wonen de Maasai al jaren in de Ngorongoro Conservation Area met hun vee. Deze onzekerheid zorgde ervoor dat mensen bang waren om naar het ziekenhuis te gaan. Momenteel lijkt de rust wat terug te keren en zijn de aantallen patiënten gelukkig aan het toenemen. Bepaalde aandoeningen kunnen echt niet wachten.
Sinds vorige maand is er weer een anesthesiemedewerker werkzaam in het ziekenhuis en hierdoor kunnen we ook weer keizersneden uitvoeren. We hebben af en toe spannende voorvallen meegemaakt toen de operatiekamer dicht was. Een noemenswaardige casus gaat over een zwangere vrouw (gravida 7/7e zwangerschap) die ’s ochtends vroeg naar het ziekenhuis kwam. Het eerste kindje van de tweelingzwangerschap was acht uur eerder thuis al geboren, het tweede kindje liet op zich wachten. Daarnaast had ze ook nog O negatief bloed en een erg laag hemoglobinegehalte (bloedarmoede). Al met al zijn er veel risicofactoren om een nabloeding te verwachten na de geboorte van het tweede kindje. Ze is vanwege het feit dat wij toen nog geen keizersnede konden doen, met de ambulance naar Karatu Lutheran Hospital vervoerd. Twee uur lang hobbelen over een modderige weg. Moeder en beide kinderen hebben deze spannende rit overleefd en het tweede kindje is in het ziekenhuis in Karatu gezond ter wereld gekomen. Hier bedanken we Mungu (God), en ondertussen blijf ik me verbazen over wat een mensenlichaam allemaal aan kan. Je kunt je voorstellen hoe blij we zijn dat we nu zelf weer keizersneden (en andere chirurgische ingrepen waarvoor anesthesie nodig is) kunnen doen.”
