Sinds 1 december 2024 zijn Anne de Boer en Maran Fazzi alweer in Endulen. Het ziekenhuis ligt in de Ngorongoro Conservation Area (NCA) en biedt ziekenhuiszorg aan ongeveer 95.000 mensen van (grotendeels) de Maasai stam. De financiering voor deze uitzending komt deels nog vanuit de erfenis van Frans Senff, die ook de vorige Tweega-uitzending naar Endulen mogelijk heeft gemaakt. Daarnaast wordt deze missie mogelijk gemaakt door giften van particulieren, diverse fundraising acties (waarvoor veel dank aan velen!) en een grote donatie van Stichting De Boomgaard. Tweega is alle donoren uiteraard zeer dankbaar. Hierdoor kunnen we twee jaar uitzending garanderen, wat de impact van de uitzending aanzienlijk zal vergroten. Fantastisch nieuws!
Elke week is anders en dat maakt het werk leuk en afwisselend. Hevig bloedverlies bij een keizersnede waarvoor een B-lynch hechting nodig was, een aanval door een luipaard, een toxische epidermale necrolyse, een eenvoudige snotneus; we zien het allemaal. Afgelopen weken viel ons een toename op van het aantal bevallingen in het ziekenhuis. Mogelijk komt dit door een geboortegolf negen maanden na het vorige regenseizoen, maar we hopen dat dit ook komt doordat meer vrouwen kiezen om in het ziekenhuis te bevallen in plaats van thuis.
We zijn niet alleen bezig met directe patiëntenzorg, maar ook vaak te vinden in de conference room met het management voor de nodige vergaderingen om onder andere de geplande renovatie van het ziekenhuis waar te maken. Daarnaast is het volleybalveld weer in gebruik genomen, aangezien er sinds een paar weken weer een net en een bal zijn. De teams bestaan elke dag weer uit een andere bonte verzameling van jong en oud, Maasai of niet-Maasai, Mzungu of niet-Mzungu, patiënt of geen patiënt: het maakt niet uit, want iedereen hoort erbij!
Inmiddels zijn we al vier maanden in Endulen aan het werk en de regen heeft plaatsgemaakt voor het korte droge seizoen. Langzaam begint alles steeds meer te wennen en minder energie te kosten.
Ons Swahili gaat elke week vooruit, maar we beheersen de taal nog niet zo goed als we zouden willen. Wat ons betreft kan het niet snel genoeg gaan, want we merken elke dag weer dat communicatie essentieel is voor goede patiëntenzorg. Gelukkig kunnen we de hulp inschakelen van de matriarch hier, bijvoorbeeld als mensen besluiten om tegen medisch advies in met ontslag te willen. Zij is een ervaren clinical officer die zelf ook Maasai is, net als de meeste patiënten hier. Zij weet met haar aanzien (door zowel haar leeftijd als haar kennis van de lokale taal en cultuur) de mensen altijd wel te overtuigen dat het verstandiger is om nog wat langer in het ziekenhuis te blijven.
Ook kijken we met veel plezier terug op een mooie, leerzame week tijdens de Arusha Emergency Conference in februari. We zijn erg blij dat twee van onze verpleegkundigen gesponsord werden door een gulle donateur uit Nederland, zodat we samen konden gaan. Tijdens het congres hebben we ook een aantal artsen uit het FAME ziekenhuis in Karatu ontmoet. Het is een ziekenhuis waar we met enige regelmaat patiënten (voornamelijk baby’s) naartoe verwijzen. Het was erg prettig om een gezicht te hebben bij wat voorheen een naam en stem over de telefoon waren.
Op het congres waren er naast de Amerikaanse sprekers ook sprekers van onder andere Tanzaniaanse, Keniaanse en Ghanese afkomst. Het was boeiend om te leren over de verschillen en vooral de overeenkomsten tussen de mogelijkheden en beperkingen op verschillende plekken. In het eerste deel van het congres hebben we onze triage- en echografievaardigheden opgefrist en inspiratie opgedaan om onze prehospitale zorg te verbeteren. In het tweede deel zat onder andere verdieping van bepaalde ziektebeelden zoals bijvoorbeeld diabetes, maar het ging ook over trainen en opleiden, het opzetten van nieuwe projecten en onderzoek en over de verhoudingen tussen lage- en hoge-inkomenslanden en hoe we vooral van elkaar kunnen leren. Al met al enorm inspirerend dus!
Buiten het congres om werden ervaringen uitgewisseld en potjes spikeball gespeeld met onder andere Jan en Victoria uit Shirati. Ook hebben we onze voorganger Sieuwke uitgezwaaid naar Zanzibar voor het laatste deel van haar vakantie, nadat wij haar auto hadden overgekocht.
Ter gelegenheid van Internationale Vrouwendag zijn we met 24 vrouwelijke personeelsleden op excursie geweest naar de Ngorongoro-krater. We zaten met elf man (of eigenlijk vrouw) gepropt in onze auto die zes stoelen heeft; gezellig was het zeker. We hebben veel verschillende dieren kunnen zien en het was erg leuk om te zien hoe enthousiast iedereen was. Het was prachtig om te zien hoe belangrijk deze dag gevonden wordt en hoe krachtig de verbinding was. We hebben genoten!
