Zoveel veranderd in één jaar tijd

Vanaf 1 oktober 2022 zijn Marloes Frijters (tropenarts) en Kasper Nobel (business consultant) Grace en Ogendo komen versterken in Kabanga. Ook voor hun uitzending en het Kabanga Hospital Verbeter Project is de AFAS Foundation onze funding partner. Het is heel bijzonder en fijn dat het ziekenhuis dankzij de AFAS Foundation enorme verbeterslagen heeft gemaakt en nog kan maken.

De tijd vliegt hier in Kabanga. Soms gebeurt er zoveel dat we het zelf niet eens doorhebben. Enige tijd geleden belde ik met een vriendin en collega uit Nederland die hier vorig jaar om deze tijd op bezoek was. Aan de telefoon realiseerde ik me toen wat er allemaal veranderd is in een jaar tijd.

Ten eerste op medisch vlak: we hebben een gynaecoloog en internist in dienst, we doen orthopedische operaties, de intensive care is geopend en de eerste beademde patiënten zijn levend ontslagen. Ook heeft de tandarts nieuwe apparatuur en zijn alle ontslagbrieven en OK-verslagen nu digitaal geschreven. De elektriciteit is eindelijk stabiel dankzij nieuwe zonnepanelen. Dit scheelt gigantisch veel frustratie en beschermt ook dure apparatuur zoals die in het laboratorium.

Tot slot openen we binnenkort het gasthuis, zijn alle afdelingen in meer of mindere mate gerenoveerd en ben ik als projectleider halverwege de bouw van een huis voor co-assistenten en twee huizen voor medewerkers. Behalve dokter dus ook aannemer tegenwoordig. Er komen meer patiënten en de verwijzingen worden ingewikkelder. Persoonlijk ben ik erg blij met de komst van de internist, daar valt veel van te leren.

We krijgen ook regelmatig doorverwijzingen uit de vluchtelingenkampen in de omgeving. Hier wonen voornamelijk mensen uit Congo en Burundi, soms al meer dan twintig jaar. Het is een uitzichtloze situatie omdat ze amper mogelijkheden hebben om te werken en een bestaan op te bouwen. De spoedverwijzingen zijn vaak schrijnende gevallen die veel te laat komen: ze overlijden regelmatig binnen 24 uur na opname. Van onze andere patiënten horen we dat deze mensen soms maanden moeten wachten op een verwijzing. Hoewel de auto’s van de UNHCR (United Nations High Commissioner for Refugees) anders doen vermoeden, hebben ook zij blijkbaar te maken met een beperkt budget. Nu het eind van het jaar in zicht komt is het geld voor zorg bijna op. Helaas merken zowel wij als onze patiënten dat maar al te goed. We mogen bijvoorbeeld geen vluchtelingen meer opnemen op onze IC vanwege de kosten. Samen met het management van het ziekenhuis stellen we nu een brandbrief op met voorbeelden van wat we hebben gezien. Hopelijk krijgen zo meer mensen de zorg die ze verdienen. 

Rond oktober opent de overheid ieder jaar haar deuren voor nieuw zorgpersoneel. Een baan bij de overheid is hier erg gewild: eenmaal aangenomen heb je automatisch recht op periodieke opslag, kun je doorbetaald verder studeren en krijg je toeslagen voor allerlei vergaderingen en bijscholingen, terwijl er weinig controle is op je functioneren. Deze sollicitatieronde heeft dan ook bij ons (opnieuw) tot een leegloop geleid van met name verpleegkundigen. Ten dele wijten we dit aan de wat oneerlijke concurrentie wat betreft arbeidsvoorwaarden, maar in ons eigen HR-beleid is er ook nog veel te verbeteren. Onze patron en head of clinical services zijn toevallig ook tijdelijk weg. 

In het kader van ‘never waste a good crisis’ is Kasper in het management-team aan de slag met een doorgroeiprogramma voor werknemers met bijbehorende salarisstructuur, strategieën om meer inkomen te genereren voor het ziekenhuis, een nieuwe manier van budgetteren op zowel centraal als afdelingsniveau en verbetering van kwaliteit en klanttevredenheid. 

Kortom: never a dull moment in Kabanga Hospital. Gelukkig is het regenseizoen in volle gang dus is er ook weinig te doen behalve hard (en heel afwisselend, uitdagend en met veel voldoening) werken!